Αναδρομή
Η Αετομηλίτσα, το Ντένισκο, όπως το ξέρουν οι παλαιότεροι, είναι βλαχοχώρι του Νομού Ιωαννίνων, σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του Γράμμου και σε υψόμετρο 1.500 μέτρα (είναι το ψηλότερο χωριό της Ελλάδας). Οι κάτοικοι είναι διασκορπισμένοι σε όλη την Ελλάδα (αλλά οι περισσότεροι σήμερα βρίσκονται στις περιοχές της Λάρισας, Θεσσαλονίκης, Έδεσσας, Ιωαννίνων, Καστοριάς, Βόλου, Σερρών κλπ). Παλιό κεφαλοχώρι το Ντένισκο, είχε γνωρίσει άνθηση και αίγλη από το 17ο αιώνα μέχρι και το 1940. Έφτασε δε να έχει μέχρι και τετρακόσιες οικογένειες, ένα μεγάλο Δημοτικό σχολείο με πεντακόσια παιδιά και δέκα δασκάλους. Οι κάτοικοι διατηρούσαν γύρω στα 40.000 γιδοπρόβατα και πολλά άλογα.
Οι κάτοικοι τότε στο Ντένισκο ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, υπήρχαν όμως και πολλοί αγωγιάτες (κυρατζήδες) αλλά και κάθε είδους επάγγελμα (μυλωνάδες, τσαρουχάδες, σαμαράδες κλπ), υπήρχε τότε, γιατί κάθε κοινωνία όσο μικρή και αν ήταν, έπρεπε να είναι αυτάρκης. Χαρακτηριστικό ήταν οι πέντε μύλοι γύρω απ΄ το χωριό. Κατά την Τουρκοκρατία γνώρισε άνθηση, ενώ συμμετείχε στους αγώνες της απελευθέρωσης απ΄ τον κατακτητή, καθώς και στους άλλους αγώνες.
Στον Έλληνο-ιταλικό πόλεμο, αλλά κυρίως κατά τον Εμφύλιο, η Αετομηλίτσα ήταν στο επίκεντρο αυτών και υπέστη πολλές καταστροφές. Αρκετοί κάτοικοι της βρέθηκαν στην Αλβανία και από εκεί στις άλλες Ανατολικές (τότε) χώρες, ενώ μετά το 1950 η αστυφιλία της Ελλάδας χτύπησε αναπόφευκτα και την Αετομηλίτσα. Έτσι στις επόμενες δεκαετίες μέχρι σχεδόν αυτή του ΄70 πάλευε μεταξύ ύπαρξης και ερήμωσης, που ευτυχώς δεν επήλθε ποτέ, αλλά έφτασε στο σημείο να έχει μόνο 50 - 70 σπίτια (και αυτά πρόχειρα). Απ΄ το τέλος της δεκαετίας του ΄70, πρώτα με την ίδρυση των 2 συλλόγων της Θεσσαλονίκης και της Λάρισας και με την κυκλοφορία της εφημερίδας "Η Αετομηλίτσα" αργότερα, το χωριό άρχισε πάλι να αναγεννιέται.
Σήμερα, χάρη στην αγάπη των Ντενισκιωτών (κυρίως των νέων) προς το χωριό, έφτασε στο ευχάριστο σημείο να έχει γύρω στα διακόσια καινούργια σπίτια. Τα αιγοπρόβατα και το βοοειδή παραμένουν γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες και κινούνται μεταξύ της Αετομηλίτσας (το καλοκαίρι) και των Νομών Λάρισας και Έδεσσας (το χειμώνα). Παράλληλα όμως με τις τριάντα και πλέον κτηνοτροφικές οικογένειες ,που αποτελούν τη βάση του χωριού, εδώ και χρόνια, άρχισαν να επιστρέφουν, αλλά σαν παραθεριστές πλέον, πολλοί Ντενισκιώτες απ΄ όλη την Ελλάδα. Έτσι, κυρίως τους μήνες Ιούλιο - Αύγουστο η Αετομηλίτσα είναι γεμάτη ζωή με πάρα πολλούς νέους, στο δε πανηγύρι του 15 Αύγουστου (τότε που γιορτάζει και η εκκλησία της Μεγάλης Παναγίας) οι κάτοικοι και οι επισκέπτες φτάνουν τις δύο και πλέον χιλιάδες. Άρχισε σιγά σιγά να αναπτύσσεται και εδώ ο ορεινός τουρισμός, αλλά ευτυχώς στην πιο ήπια μορφή του. Και τούτο, γιατί το Ντένισκο έχει το πλεονέκτημα να βρίσκεται στο απόμακρο αλλά πανέμορφο βουνό Γράμμος.
πηγή: Πολιτιστικός Σύλλογος Αετομηλίτσας